ဘုရားရွင္တို႔သည္ ၀ိ၀ဋၬကပ္ (ဆုပ္ကပ္) ၌သာ ပြင့္ေတာ္မူကုန္၏။ သံ၀ဋၬကပ္ (တက္ကပ္)၌ ပြင့္ေတာ္မမူကုန္။
ပေစၥကဗုဒၶါတို႔သည္လည္း ထို႔အတူ ၀ိ၀ဋၬကပ္၌သာ ပြင့္ေတာ္မူကုန္၏။
သို႔ေသာ္-ဘုရားပြင့္ေတာ္မူခ်ိန္ (ဘုရားရွင္သာသနာ တည္ရွိခ်ိန္) ၌ကား ပြင့္ေတာ္မမူကုန္။
ဘုရားရွင္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို သိကုန္၍ သူတပါးတို႔ကိုလည္း သိေစေတာ္
မူကုန္၏။
ပေစၥကဗုဒၶါတို႔ကား ကိုယ္ေတာ္တိုင္သာ သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို သိကုန္ေသာ္လည္း သူတပါးတို႔ကို သိေအာင္ မေဟာႏိုင္ကုန္။
အတၳရသကိုသာ ထိုးထြင္းသိကုန္၍ ဓမၼရသကိုကား မသိၾကကုန္။
ပေစၥကဗုဒၶါတို႔သည္ ေလာကုတၱရာတရားေတာ္ကို ပညတ္သို႔ တင္၍ တရား မေဟာႏိုင္ၾကကုန္။
သူတို႔၏ သစၥာေလးပါး သိမႈသည္ ဆြံ႔အသူက မိမိျမင္မက္ေသာ အိပ္မက္ကို
ျပန္မေျပာႏိုင္သကဲ့သို႔၄င္း, ေတာတြင္းသားက ျမိဳ႔၌ စားေသာက္အပ္ေသာ
ဟင္း၏အရသာကို ျပန္လည္မေျပာျပႏိုင္သကဲ့သို႔၄င္း ျဖစ္၏။
(အပဒါန-႒၊ ၁၊ ၁၅၉)
ပေစၥကဗုဒၶါတို႔တြင္ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ မာတဂၤပေစၥကဗုဒၶါသည္ ေဂါတမဘုရားေလာင္း ဖြားျမင္သည္အထိ
သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိေနေသးေၾကာင္း, ဘုရားေလာင္းကို ပူေဇာ္ရန္သြားေသာ
နတ္မ်ား၏ေျပာသံကို ၾကားမွ မိမိ၏အသက္အပိုင္းအျခား ကုန္ေလျပီဟု သိ၍
ဟိမ၀ႏၲာတြင္ ပေစၥကဗုဒၶါတို႔၏ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူရာ မဟာပပါတမည္ေသာ
ေတာင္သို႔ ၾကြကာ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေလသည္။ (အပဒါန-႒၊ ၁၊ ၂၂၂-၂၂၃)
No comments:
Post a Comment