ေနာင္တ ၁၀-ပါး

ငယ္ခါကလွ်င္၊
မသင္ပညာ၊
ဥစၥာမစု၊
သူ႔ကိုခ်စ္ဖ်က္၊
သူ႔သက္သတ္စား၊
သူ႔မယား၌၊ ျပစ္မွားတံုဘိ၊
ပစၥည္းရွိလ်က္၊ စိုးစိမလွဴ၊
ေမြးျမဴမိဘ၊ မျပဳရႏွင့္၊
ဆံုးမ မနာ၊
ပညာရွိထံ၊ နည္းခံမမွတ္၊
အျမတ္မက်င့္၊
ဤဆယ္ဆင့္ကား၊
ႀကီးရင့္ဇရာ၊ အိုေသာခါလွ်င္၊
ပူဆာေနာင္တ၊ ရတတ္စြတည့္။

(မဃေဒ၀လကၤာသစ္ ပိုဒ္ ၃၂၁-တတိယပိုင္း၊ ပုေတၱာ၀ါဒခန္း)

ႀကီးရင့္ဇရာ၊ အိုေသာခါတြင္၊ ပူဆာေနာင္တ၊ ရတတ္စြ-လို႔ ဆိုတဲ့အတိုင္း အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လို႔ အုိမင္းျပီ ဆိုတဲ့အခါမွာ ေနာင္တ ရတတ္တဲ့တရား၊ ငါငယ္ငယ္တုန္းက မလုပ္ခဲ့မိတာ မွားေလစြလို႔ ပူပန္ရတတ္တဲ့ တရား ၁၀-မ်ိဳး ရွိပါတယ္။


၁။ ငယ္စဥ္ကာလ စာေပမသင္ခဲ့မိရင္လည္း ႀကီးလာေတာ့ မသင္ခဲ့ရေကာင္းလားလို႔ ေနာင္တ ရတတ္ပါတယ္။

၂။ ရွာႏိုင္ေဖြႏိုင္တုန္း အရြယ္ေကာင္းတုန္းက ဥစၥာမရွာခဲ့မိရင္ အိုႀကီးအိုမ ဇရာဒုဗၺလ ျဖစ္ျပီဆိုေတာ့မွ စားစရာမရွိ၊ ၀တ္စရာ မရွိနဲ႔ ေနာင္တတဖန္ ပူပန္ရတတ္ပါတယ္။

၃။ လူႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ေန၊ ခင္ေန၊ အဆင္ေျပေနၾကတာကို သူတို႔အခ်စ္ပ်က္ေအာင္ ကိုယ္က လုပ္ခဲ့မိရင္လည္း ေနာင္တတဖန္ ပူပန္ရတတ္ပါတယ္။

၄။ သူမ်ားအသက္ကို သတ္မိျပန္ရင္လည္း ပူပန္ရတတ္ပါတယ္။

၅။ သူ႔သားမယား ျပစ္မွားမိတဲ့လူလည္း စိတ္ဆင္းရဲရတာပါပဲ။

၆။ လွဴႏိုင္ တန္းႏိုင္တုန္းမွာ မလွဴမိ၊ မတန္းမိခဲ့ရင္လည္း ေနာင္မွာ ေနာင္တ ရတတ္တာပါပဲ။

၇။ ဒါကေတာ့ ဒီေနရာမွာ အေရးအႀကီးဆံုးပါ။
ေမြးျမဴ မိဘ၊ မျပဳရ-တဲ့။
ေၾသာ္-ငါ့အေဖ၊ ငါ့အေမ သက္ရွိထင္ရွားရွိတုန္းေလး ဘာမွမေကၽြးလိုက္ႏိုင္ပါလား၊ မျပဳစုလိုက္ရပါလားလို႔ အေမအေဖ မရွိေတာ့ျပီဆိုေတာ့မွ ေနာင္တရတတ္ပါတယ္။
ဒီေနာင္တကေတာ့ ႀကီးရင့္ဇရာ၊ အိုေသာခါ-အထိ မေစာင့္ပါဘူး။ အေမ အေဖ မရွိတာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ တခါတည္း ရတဲ့ေနာင္တမ်ိဳးပါ။

၈။ လူႀကီးသူမေတြ ေျပာဆိုဆံုးမတာ နားမေထာင္မိခဲ့ရင္လည္း ဒုကၡေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ ေနာင္တရတာပါပဲ။

၉။ ကိုယ္သိခ်င္တာရွိရင္ ပညာရွိေတြကို ေမးရပါတယ္။ ေမးရ၊ ျမန္းရ၊ မွတ္သားရပါတယ္။ မေမးရင္၊ မမွတ္သားရင္၊ မနာခံရင္ အေၾကာင္းအရာေတြကို မသိႏိုင္ပါဘူး။ မသိနားမလည္တဲ့အတြက္ မရွိတာထက္ မသိတာခက္ျပီဆိုေတာ့မွ ေၾသာ္-ငါ မေမးမိေလျခင္း-လို႔ ေနာင္တရတတ္တာပါ။

၁၀။ အျမတ္မက်င့္-တဲ့။
လူ႔ဘ၀ေရာက္လာတဲ့အခိုက္ ကိုုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြကို စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းတာရယ္၊ ဆိုးတာရယ္၊ ယုတ္တာရယ္၊ ျမတ္တာရယ္လို႔ ႏွစ္မ်ိဳးပဲရွိၾကပါတယ္။
ေကာင္းတာ ျမတ္တာ မလုပ္မိပါဘဲႏွင့္ ဆိုးတာ ယုတ္တာေတြကိုပဲ လုပ္ေနမိရင္လည္း ေနာင္မွာ ေနာင္တ ရျပန္တာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ေနာင္တတရား ဆယ္ပါးထဲမွာ ပါတဲ့ ေမြးျမဴမိဘ၊ မျပဳရ-ဆိုတဲ့အတိုင္း မိဘေတြကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြး ေမြးျမဴမႈ၊ မျပဳလိုက္ရရင္ ေနာင္တ မရၾကရေအာင္
မိဘကို မေသခင္မွာ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးပါ- ေသမွ ငိုမေနပါနဲ႔ေတာ့၊ ေနာင္တ မရၾကပါနဲ႔ေတာ့လို႔ မင္းကြန္းတိပိဋက ဆရာေတာ္ႀကီး ၾသ၀ါဒအတိုင္း သတိေပးလိုက္ရပါတယ္။
                မဂၤလာစာေစာင္မွကူးယူတင္ၿပပါသည္။